I bin e chliises Männli

und rede wie-n-i-dänk.

es Cherzli ame-ne Tännli,

 das wär mis schönschti Gschänk.

Doch mues i ehrli säge,

 laasch d`Schoggi au do da,

so han-i-nüt dergäge,

du liebe, guete Ma!

D`Stubä isch no hell,

Samichlaus, chomm schnell!

Au zu meer, i bitt,

 D`Ruete nimm nöd mit!

Blyb nöd duss im Gang!

Lueg nu, wien i plang,

bis d`mer öppisch gischt,

 wyl den Guete bischt.

Pagg jetz weidli us!

Mach di breit im Hus!

Nochher will i gly,

ganz en Brave sy.

S`git vieli chind wo meine,

es gäb kein Samichlaus

und doch git`s ebe-n eine,

nur weis mer nüt so Gnaus.

I hören uf der Schtäge,

er tuet nüd ordli liis;

uf all Fäll muess i säge,

 er schmöckt nach Tannechriis!

Er poltert und trummlet

a d`Tür mit sim Schtab,

und hät er fertig brummlet,

dänn schtapft er d`Schtäge- n-ab.

Und jetzt im Gängli usse,

wenn i go luege gah,

dänn schtaht en Schueh voll Nusse

und Mandarinli da:

Eis tunkt mi ohni Zwiifel,

 an ihm ganz bsonders nett,

dass er die gliiche Schtiefel

 wie üser Vatter hät.

[Kommentare (0) | Kommentar erstellen | Permalink]